Ayşe hanım küçük oğlu ile komşusu Feriha hanım teyzelere doğru gidiyorlardı. Ayşe hanım Emre küçük olduğu için yavaş adımlarla gidiyordu. Feriha hanım teyzenin köpeği yavrulamıştı. Altı tane yavrusu vardı. Emre küçük köpekleri duyduğunda çok meraklanmıştı. Onları görecek olmanın neşesini yaşıyordu. Bahçe kapısını açtılar. Ayşe hanım Feriha hanım teyzeye seslendi. “Komşu komşu ziyarete geldik.” Feriha hanım teyze pencereye çıktı. “ Buyurun buyurun hoş geldiniz.” Feriha hanım teyze onları karabaşın yanına getirdi. Karabaşın tam altı tane yavrusu vardı. Emre onları görünce çok heyecanlandı sevindi. Birazda ürküyordu. Ayşe hanım iki eliyle alacalı yavruyu alarak Emre’nin önüne koydu. Emre ona dokunmaya korkuyordu ama hem de sevmeye çalışıyordu. Yavru köpek yavaş yavaş yürüyebiliyordu. Ayşe hanım ile Feriha hanım teyze karabaş ve yavruları hakkında konuşuyorlardı. Emre annesine yaklaştı “Anne ham düttü.”dedi. Ayşe hanım bir anlam veremedi . Emre devamlı aynı şeyi söylüyordu. Sonra anladı köpek düştü diyordu. Baktı ki köpekçik yürümeye çalışırken otuz kırk santimlik çukurun rampasından yuvarlanmıştı. Tabi ki bir şey olmamıştı ama Emre o küçük haliyle de olsa endişelenmişti. Ayşe hanım köpekçiği alarak ham düşmüş mü oğlum diyerek onu düzlüğe çıkardı. Emre sevinmişti. Sonra annesine dönüp. “Anne ham bizim”. Dedi. Ayşe hanım anlamıştı. Bu isteğe karşı duracak değildi. Sonra Feriha hanım teyzeye döndü. “Bu alacalı köpekçik biraz daha büyüsün sonra onu bize ver olur mu Feriha hanım teyze dedi.” “Tabi olur Ayşe hanım.” “Çok teşekkür ederim Emrede teşekkür ediyor Feriha hanım teyzesi” dedi. Köpekçiğe boncuk adını koydular.
Daha sonraları Emre ile annesi sık sık boncuğu ziyarete gittiler. Boncuk büyüyünce onu yanlarına aldılar. Bahçelerinde ona güzel bir yuva yaptılar. Artık Emre’nin de bir köpeği vardı. Aylar geçti çiçekler iki defa açtı ağaçlar iki defa yaprak döktü. Boncuk genç bir köpek oldu. Emre’de büyümüştü. Babası Emre’ye üç tekerli bisiklet almıştı. Emre bisikletiyle bahçede dolaşıyordu. Boncuğun yanında olmasından cesaret alarak bahçe dışına çıktı. Kaldırımda sürüyordu. Boncuk havlıyordu ama Emre düşünemiyordu. Kavşağın köşesini döndü ve arkasına baktı evi yoktu. Panikledi ve ağlamaya başladı. Boncuk hemen eve koştu eve doğru havlamaya başladı. Ayşe hanım boncuğun bu telaşından bir aksilik var diye düşündü ve dışarı baktı. Emre yoktu ve boncuk havlıyordu. Ayşe hanım hemen boncuğu takip etmeye başladı ve sonunda kavşağın köşesine geldiler Emre ağlıyordu. İki bayan onu teselli etmeye çalışıyorlardı. Annesinin gelmesi bayanları memnun etti. Emre’yi de çok sevindirmişti hemen annesine sarıldı. Boncuk bu duruma çok sevindi boncuk görevini yapmıştı birlikte eve döndüler.