Bu kargamız çok iyi niyetli kimseyi kırmamaya özen gösteren kimsenin ricasını geri çevirmeyen bir yapıdaydı. Ama bir kusuru vardı. Kimseye hayır diyemediği için yapamayacağı şeyler içinde söz veriyordu. Buda onu sıkıntıya sokuyordu. Söz verdiği şeyi yerine getiremeyince de sözünde durmayan birisi oluyordu. Sonunda üzülüyordu.
Karga sabah uyandı. Diğer kargalarla birlikte kahvaltı yerine uçmak için hazırlık yapıyorlardı. Aynı ağaçta yuvaları olan iki sincap karganın yanına geldiler. “Karga kardeş siz dağlara doğru uçacaksınız öyle değilmi.” “Evet komşularım.” Dedi karga. Sincaplar sevindiler. “Bize oradan iki tane ceviz getirebilir misin her birimize birer tane.” Karga bu ricayı kıramazdı. “Evet getiririm” dedi. Bütün kargalar kahvaltı için dağlara doğru uçtular. Karga dağlarda dolaştı uçtu. Akşam yaklaştı. Karga bir ceviz ağacı buldu. Bir ceviz kopardı. Ağzına aldı. Ama ikinci bir cevizi ağzı almıyordu. Zorladı ikinci cevizi almaya çalıştı ama mümkün değildi. Ne yapacaktı sözde vermişti. İkinci cevizi alamamanın üzüntüsü ile yola koyuldu. Akşam evine geldi. Sincaplar hemen karganın yanına çıktılar. “Cevizleri getirdin mi karga kardeş.” Karga biraz üzgün. “Getirdim ama bir tane.” Sincaplar bir birlerine baktılar üzüldüler. Karga. “Yarın bir tane daha getiririm.”dedi. Sincaplar üzgün bir şekilde o bir cevizi alarak teşekkür ettiler ve yuvalarına gittiler. Karga iyilik yaptığı halde sözünü yerine getirmeyen birisi olmuştu. Karga kendi kendine söz verdi artık yapamayacağı işler için söz vermeyecekti. Bun dan sonrada öyle yaptı.